Blog

W tym artykule poruszę kilka z nich. Odniosę się również do ich przyczyn, objawów i rozwiązań.

Poniższy fragment, bardziej szczegółowo, dotyczyć będzie następujących możliwych problemów na oczyszczalniach ścieków:

1.   Przegrzanie dmuchaczy i brak powietrza w systemie

2.   Przekroczenie dopuszczalnych norm drenażu

3.   Wyciek osadu z osadnika

4.   Niska zawartość suchej masy osuszonego szlamu

1.  Przegrzanie dmuchaczy i brak powietrza w systemie

Częstym problemem w oczyszczalniach jest długotrwały niski poziom tlenu w zbiornikach (<1,0 mg / l). Jednakże, krótkotrwałe wahania (kilka dziesiątek minut) niekoniecznie może oznaczać komplikacje.

Jakkolwiek, jeśli zawartość tlenu w długim okresie jest niska, może to prowadzić do pogorszenia parametrów drenażu, formowania się piany na powierzchni i podobnych problemów.

Przyczyn tego zjawiska może być kilka. Na przykład, oczyszczalnia wody otrzymuje większe stężenia zanieczyszczenia niż było zakładane w projekcie przez co oczyszczalnia jest nadmiernie obciążona. Tak dzieje się gdy połączona z oczyszczalnią wioska rozrasta się lub inne udogodnienia zostały do niej przyłączone. Druga opcja oznacza że sieć rur i elementy napowietrzania zostały zabrudzone w czasie pracy i wymagają oczyszczenia.

Ten drugi przypadek może również być przyczyną przegrzania dmuchaczy. Zatkane elementy napowietrzania powodują dodatkowy opór dostarczonego powietrza, co sprawia że dmuchawy pobierają więcej mocy. Innym powodem może być słaba, niewystarczająca lub uszkodzona wentylacja w pomieszczeniu gdzie znajdują się dmuchawy.

2.  Przekroczenie norm

ChZT (chemiczna zapotrzebowanie na tlen) – substancje organiczne

Przekroczenie norm na wskaźniku ChZT może mieć kilka przyczyn. Są one powiązane, na przykład, z wyciekiem szlamu ze zbiornika magazynowego, lub przeciążeniem oczyszczalni i niewystarczającym usunięciem materii organicznej, co opisane zostało już w jednym z naszych wcześniejszych artykułów.

Jeśli wyciek substancji nierozpuszczalnych jest niewielki ale normy są bardzo surowe, możliwe jest zmniejszenie ich koncentracji poprzez dodanie oczyszczenia trzeciorzędowego (filtry piasku, mikrosito, itd.). To ulepszy też stężenie ChZT, jak i, na przykład, całkowite stężenia fosforu i azotu.

Fosfor

Usuniecie fosforu można osiągnąć na trzy sposoby:

1. Przede wszystkim, fosfor jest wykorzystywany przez bakterie do produkcji nowych komórek. Reguła mówi, że do usunięcia 1000 mg substancji organicznej w postaci ChZT, bakterie potrzebują 1 mg fosforu by prawidłowo wzrastać.

2. Drugi sposób to wykorzystanie zdolności bakterii w warunkach beztlenowych do akumulacji mediów (również fosforu) . W tym celu instaluje się w oczyszczalni ścieków specjalny zbiornik.

3. Trzeci sposób polega na użyciu substancji zawierających żelazo lub aluminium, które wytrącają szczątkowe ilości fosforu.  Należy się jednak spodziewać że ilość osadu będzie zwiększona o tak zwany osad chemiczny.

Azot

Przekroczenie dopuszczalnych norm azotu jest prawdopodobnie wynikiem procesów biologicznych.  Tak jak fosfor, azot jest również pierwiastkiem niezbędnym do rozwoju bakterii. Współczynnik proporcji mówi, że przy usunięciu około 1,000 mg ChZT, bakterie potrzebują 5 mg azotu by się rozwijać

Niewystarczająca nitryfikacja (usunięcie N-NH4):

1. Może być to powiązane z nadmiernym dawkowaniem azotu (sporadycznie),

2. lub wsad może zawierać substancje, które działają toksycznie na azotowanie bakterii i hamują cały proces.

3. Słaba skuteczność może być również związana z pH poza optymalnym zakresem dla mikroorganizmów (pH = 6,5-8,0). W tym miejscu należy pamiętać, że w przypadku konwersji amoniakalnego azotu w azotany, jon H + jest wytwarzany w reakcji, a zatem zmniejsza pH układu.

Drugim etapem usuwania azotu jest denitryfikacja:

(konwersja azotu azotanowego w azot gazowy - ostatni etap usuwania pierwiastka z wody)

1. Warunkiem wstępnym tego procesu jest obecność węgla organicznego. Właśnie ten fakt jest najczęstszym wskaźnikiem, czy tak się stanie, czy nie. Aby zapewnić niezawodne działanie procesu, należy przestrzegać stosunku ChZT: NO3-N = 3-4.

2. Jeśli do denitryfikacji nie "dochodzi", prawdopodobnie tlen znajduje się w strefie denitryfikacji. Dlatego warunki beztlenowe w układzie dla tego typu bakterii nie są odpowiednie.

3. Niewystarczające usuwanie azotanów może być związane z niewystarczającą denitryfikacją / anoksycznością.

4. Poruszając kwestię PH, w procesie tym tworzy się jon OH, a tym samym zwiększa się PH.

Możesz dowiedzieć się o przepisach dotyczących usuwania ścieków i kar za przekraczanie norm w tym artykule.

3.  Wyciek osadu ze zbiornika sedymentacyjnego i wysoki poziom osadu

Zjawisko to może być związane z niedoborem tlenu lub niedoborem składników odżywczych. W tym przypadku bakterie zaczynają się dostosowywać do nowych, mniej zadowalających warunków i rozwijają w formie łańcuchów. Jednocześnie splatają się  i tworzą części, które mają słabe właściwości sedymentacyjne z powodu mniejszej gęstości mieszaniny osadów.

Negatywny wpływ może też mieć na to długi czas przebywania w zbiornikach sedymentacyjnych. Wtedy bakterie denitryfikacyjne mogą zacząć wytwarzać azot w postaci gazowej.

Jeśli mają odpowiednie warunki (wystarczająca ilość ChZT, wystarczająca ilość N-NO3, środowisko beztlenowe i inne), rozpoczynają rozkład azotanów na gazowy azot. W postaci małych pęcherzyków przesunie się na powierzchnię, powodując zawirowania, lub bąbelki będą podnosić płatki szlamu i wyprowadzać je na powierzchnię.

Przyczyną tych problemów może być również niewystarczające usuwanie szlamu z układu. W takim przypadku dobrym pomysłem jest zoptymalizowanie parametru "współczynnik recyrkulacji", który wpływa na czas przebywania szlamu w układzie. W rezultacie w zbiorniku znajduje się większa ilość osadu, który tworzy wysoką chmurę. Jeżeli przepływ wzrasta przy wlocie do oczyszczalni, zwiększając tym samym objętość wody wpływającej do osadnika, możliwe jest, że chmura osadu wzrośnie i wycieknie do odpływu.

Rozwiązaniem może być częstsze pobieranie nadmiaru szlamu, a nawet włączenie do systemu zbiornika wyrównawczego, który tłumi nierównowagę hydrauliczną.

4. Niska zawartość suchej masy odwodnionego osadu

Rzeczywiście, w tej części oczyszczalni ścieków wiele zależy od składu i suchej masy szlamu na wlocie do linii odwadniającej. Na przykład w przypadku szlamu o większej zawartości tłuszczu wirówka jest zaprojektowana nieco inaczej niż w przypadku konwencjonalnego szlamu biologicznego.

Ważne jest, aby dostawca skonsultował przydatność flokulanta do procesu i jego dawkowanie.

Jednym z podstawowych podziałów jest podział na flokulanty kationowe i anionowe lub niejonowe. Ze względu na ich ilość i różnorodność zaleca się poddawanie ścieków również testom flokulacji. Parametry, na które należy zwrócić uwagę, to formowanie się płatków i jednocześnie ich wytrzymałość, aby nie rozpadły się podczas odwadniania.

Kolejny podział to podział na flokulanty proszkowe i emulsyjne. Proszki po rozpuszczeniu w wodzie tworzą długie łańcuchy, a flokulanty emulsyjne tworzą struktury przestrzenne (siatki).

W wielu operacjach flokulanty emulsyjne chwali się i uważa za bardziej wydajne. Ta zaleta wiąże się jednak z wyższą ceną produktu.

Korzystne może być również optymalne dostosowanie tempa działania i prędkości różnicowej wirówki lub jej brzegów, a także umieszczenie dozowania flokulantu na rurze zasilającej kilka metrów od wirówki.

Aczkolwiek może zaistnieć o wiele więcej problemów, a także przyczyn i rozwiązań. Dlatego mamy nadzieję, że ten artykuł pomógł Ci przynajmniej częściowo lub dostarczył Ci interesujących informacji.

Jeśli Ty lub Twoja oczyszczalnia napotkaliście inne poważne problemy, napisz do nas, a my postaramy się wyrazić naszą opinię na temat twojego problemu na blogu, lub pomożemy bezpośrednio w rozwiązaniu problemu.